Halverwege de tweede helft van de jaren 70 ontdekt men een nieuw ras. In de jaren 80 en 90 beleeft dit ras haar hoogtepunt. De hothatch geeft veel rijplezier en relatief veel snelheid voor een koekblik annex boodschappenauto op vier wielen. Track&Race maakt in Japan kennis met de eerste generatie Type-R van de Honda Civic die met de codenaam EK9 door het leven gaat.

Bij het instappen vallen de rode kuipstoelen van Recaro op. De Recaro’s zijn rood, ze zijn erg rood met alcantara. De wangen zijn lekker hoog zonder hard te zijn. Vrees om je been of nog erger, je edele delen, te blessuren heb je totaal niet bij de fantastische Recaro’s. Het originele Momo stuurtje is vervangen door een aftermarket stuurtje van eveneens Momo. Ook de originele versnellingspook is met vervroegd pensioen gestuurd. Een lege witte bol is al vervanger ingeschakeld, net als een ander toerenteller met ingebouwde shift lights. Later meer over de shift lights…

Draai de kale sleutel om en de EK9 Type-R komt tot leven. Zonder ook maar een meter gerold te hebben, voelt de auto heel spartaans aan. De eerste trillingen zijn merk en hoorbaar. Het regent kneiter en kneiter hard waardoor de ruitenwissers overuren maken. Harde regen is geen goede combinatie met de semi-slicks waar de EK9 op staat.

Het toerental blijft laag, alhoewel 80 km/h in zijn vijfde en tevens hoogste versnelling al ruim boven de 3000 tpm is. 100 km/h is al 4000 omwentelingen per minuut en bij 120 wijst het naald de 5000 aan. Dat zijn serieus hoge toerentallen die de B16B blok van Honda draait. Dat brengt mijn gedachten direct terug naar mijn oude Honda Civic Coupe met B16A2 motorblok die ik in 2011 en 2012 in bezit heb gehad.

Eindelijk kom ik op een droog stuk asfalt terecht. Tokio en Japan tellen veel tunnels. Bewust afstand houden van mijn voorganger en terugschakelen naar de tweede versnelling. Het gaspedaal gaat helemaal naar de bodem. Wat er volgt, zorgt voor veel vragen en een verbaast gezicht. Het is alsof Usain Bolt met hoge naaldhakken aan een sprintwedstrijd meedoet en tijdens het sprinten de naaldhakken uittrekt om al sprintend zijn hardloopschoenen aan te trekken. Soepel zal dat ook niet gaan. Tussen de 4 en 6000 toeren per minuut houdt de Civic EK9 Type-R zich enorm in. Een retune zal absoluut geen kwaad kunnen, of een goede onderhoudsbeurt om mee te beginnen.

Optrekken en doortrekken is in de gehuurde EK9 Type-R geen leuke bezigheid. Helemaal als daarna de VTEC, overigens nu wel met behoorlijke snelheid, inslaat. De felle, zeer felle shift lights schijnen gemeen in je ogen alsof de tandarts je gebit wilt inspecteren op gaatjes. De shift lights vergallen het rijplezier nog meer. Ja, meervoud shift lights. Want ellende komt nooit alleen, het neemt ditmaal twee vriendjes mee die je ogen willen verblinden met hun spastische geknipper.

Was het alleen maar kommer en kwel? Nee, dat zeker niet! Sturen doet de EK9 Type-R uitstekend en de Mugen uitlaat zorgt samen met de Mugen airbox en Vtec voor vodoende vertier. Als je eenmaal in de Vtec zit gaat de EK9 Type-R er leuk vandoor. Alleen de weg naar Vtec is ellendig. Kunnen wij Honda of deze EK9 Type-R de schuld geven van dit? Nee, het is achterstallig onderhoud die een deel van het rijplezier wegneemt. Desalniettemin komt de EK9 Type-R er toch met een voldoende vanaf. Want een lach heeft hij ons zeker wel gegeven! En daar gaat het toch ook om bij een hothatch?