Kwart voor 5, woensdagochtend 20 juni 2018. Een memorabel moment, nee excuus, een legendarisch moment. Mijn ogen vallen op een lage gevaarte in de kleur rood. Luchtgleuven achter de portieren nodigen kilo’s lucht en ook een hele reigerfamilie uit om naar binnen te vliegen. Dat moet een Ferrari zijn. En verrek, het is ook een Ferrari!

Als een klein kindje ren ik naar de Ferrari toe en open de deur links. Joepie! Ik laat mij in de zetel zakken en start de motor. De ruimte wordt gevuld door een kakofonie van een Italiaanse V8. Woojoo! Auto in de versnelling zetten, handrem eraf en ready to go. Handrem eraf. Waarom zegt het stomme dashboard dat de handrem nog erop zit? Check, dubbel check, triple check. Een collega laten checken. En ja, handrem is er toch echt af. Ach, zal wel Italiaanse kwaliteit zijn…. Gas erop en weerstand. Dat is niet hoe ik mijn eerste Ferrari rit had voorgesteld. In overleg toch verder rijden met de Ferrari. Italiaanse meuk. Zo spectaculair is mijn eerste ritje in een Ferrari niet. Niet alleen zijn technische mankement speelt daar een rol in. Maar ook het feit dat ik niet in hieronder afgebeelde Ferrari 488 rijd, maar het slechts een Ferrari Mondial betreft. Maar toch, het is en blijft een freaking Ferrari ?